Ι. Μητροπολις Παραμυθιας

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, ΦΙΛΙΑΤΩΝ, ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ κ.ΣΕΡΑΠΙΩΝΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2024

Πρός

τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο,

τίς Μο­να­στι­κές Ἀ­δελ­φό­τη­τες

καί τούς εὐ­σε­βεῖς χρι­στια­νούς

τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Ὁ «και­ρούς καί χρό­νους ἐν τῇ ἰ­δί­ᾳ ἐ­ξου­σί­ᾳ θέ­με­νος» φι­λάν­θρω­πος Θε­ός, μᾶς ἀ­ξί­ω­σε νά βι­ώ­νου­με σή­με­ρα τήν ἀ­να­το­λή ἑ­νός νέ­ου ἔ­τους στήν πο­ρεί­α τῶν ἐ­τῶν, τό ὁ­ποῖ­ο ἐμ­πνέ­ει στήν καρ­διά κά­θε ἀν­θρώ­που τή χα­ρά τῆς προσ­δο­κί­ας καί τῆς ἐλ­πί­δας γιά ἕ­να κα­λύ­τε­ρο καί οὐ­σι­α­στι­κό­τε­ρο μέλ­λον.

 Ταυ­τό­χρο­να, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει σή­με­ρα τό ἰ­δι­αί­τε­ρης ση­μα­σί­ας γε­γο­νός τῆς Πε­ρι­το­μῆς τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ ὁ­ποί­α ση­μα­το­δο­τεῖ καί τήν πε­ρι­το­μή τοῦ χρό­νου καί τή με­τα­μόρ­φω­σή του σέ αἰ­ω­νι­ό­τη­τα.

Κα­τά τή χρι­στι­α­νι­κή ἄ­πο­ψη, ὅ­πως αὐ­τή ἐκ­φρά­ζε­ται καί ἀ­πό τόν ἑ­ορ­τα­ζό­με­νο σή­με­ρα Μέ­γα Βα­σί­λει­ο, ὁ χρό­νος εἶ­ναι δῶ­ρο δο­σμέ­νο ἀ­πό τόν Θε­ό γιά τήν προ­ε­τοι­μα­σί­α τοῦ ἀν­θρώ­που γιά τήν αἰ­ώ­νια ζω­ή. Ἑ­πο­μέ­νως, ὁ χρό­νος, ἀ­κό­μη καί ἄν φαί­νε­ται νά ἀλ­λοι­ώ­νει τήν ὕ­παρ­ξή μας, δέν φέρ­νει τήν φθο­ρά, ἀλ­λά τήν ὡ­ρί­μαν­ση.

Ἔ­χον­τας αὐ­τή τήν πί­στη, ὁ ἄν­θρω­πος με­τρᾶ τήν ἀ­ξί­α τῶν ἐτῶν, ἀ­κρι­βῶς μέ τό κρι­τή­ριο τῆς προ­ε­τοι­μα­σί­ας του γιά τήν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα, δι­ό­τι ὁ χρό­νος τῆς ἐ­πί­γειας ζω­ῆς μας εἶ­ναι «και­ρός», ὁ ὁποῖ­ος ἄν χα­θεῖ ἀ­νεκ­με­τάλ­λευ­τος, χά­νον­ται μα­ζί του καί τά «καί­ρια», δη­λα­δή τά κύ­ρια καί οὐ­σι­α­στι­κά στοι­χεῖ­α τῆς ὕ­παρ­ξης καί τῆς ζω­ῆς μας.

Συλ­λο­γι­ζό­με­νοι, λοι­πόν, τό μυ­στή­ριο τοῦ χρό­νου, ὀ­φεί­λου­με ἀ­φε­νός νά στρέ­ψου­με τό βλέμ­μα μας στό πα­ρελ­θόν, εὐ­χα­ρι­στῶν­τας τόν Θε­ό γιά ὅ­σα ζή­σα­με μέ­χρι τώ­ρα καί ἀν­τλῶν­τας χρή­σι­μα δι­δάγ­μα­τα γιά τό μέλ­λον, καί ἀ­φε­τέ­ρου νά προ­σευ­χη­θοῦ­με γιά ὅσα ἀ­κο­λου­θοῦν.

Ὡς ἐκ τού­του, ἀν­τι­λαμ­βα­νό­μα­στε ὅ­τι ἡ πρώ­τη αὐ­τή ἡ­μέ­ρα τοῦ νέ­ου ἔ­τους ὀ­φεί­λει νά εἶ­ναι ἡ­μέ­ρα αὐ­το­κρι­τι­κῆς. Ἡ αὐ­το­κρι­τι­κή αὐ­τή θά προ­κα­λέ­σει τή με­τά­νοι­α καί τήν τα­πεί­νω­σή μας ἐ­νώ­πιον τοῦ Θε­οῦ, ὁ Ὁ­ποῖ­ος μᾶς ἔ­δω­σε τό πο­λύ­τι­μο δῶ­ρο τοῦ χρό­νου, καί θά γί­νει ἡ ἀρ­χή τῆς προ­ό­δου καί τῆς προ­κο­πῆς μας. Θά κρί­νου­με τίς πρά­ξεις μας, θά δι­α­πι­στώ­σου­με τίς ἐλ­λεί­ψεις μας καί θά ἀ­πο­βά­λου­με «τόν πα­λαι­ό ἄν­θρω­πο».

Πρό­τυ­πο κα­τά τήν προ­σπά­θεια τε­λει­ο­ποί­η­σης τοῦ ἀν­θρώ­που, τόν ὁ­ποῖ­ον ἔ­πλα­σε ὁ Δη­μι­ουρ­γός κα­τ’ εἰ­κό­να καί κα­θ’ ὁ­μοί­ω­σιν Αὐ­τοῦ, εἶ­ναι ἀ­σφα­λῶς ὁ Κύ­ριος ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, ὁ Ὁ­ποῖ­ος ὡς τέ­λει­ος Θε­ός καί τέ­λει­ος ἄν­θρω­πος, εἶ­ναι γιά μᾶς τό πρό­τυ­πο τῆς ἀ­γά­πης, τῆς ἀ­γα­θό­τη­τος, τῆς σο­φί­ας καί ὅ­λων τῶν ἀ­ρε­τῶν.

Ὁ ἄν­θρω­πος, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­κο­λου­θεῖ πι­στά τά δι­δάγ­μα­τα τοῦ Σω­τῆ­ρος Χρι­στοῦ, γνω­ρί­ζει νά ζεῖ ὅ­πως ἀ­κρι­βῶς ὁ­ρί­ζουν οἱ Ἐν­το­λές τοῦ Κυ­ρί­ου καί ἀν­τι­με­τω­πί­ζει τά πάν­τα μέ τή δύ­να­μη τοῦ Θε­οῦ. Ταυ­τό­χρο­να δέ, ἐ­νῶ μέ τήν πά­ρο­δο τῶν ἐ­τῶν βλέ­πει τήν πα­ρο­δι­κό­τη­τα τοῦ χρό­νου καί τή φθαρ­τό­τη­τα τῶν ἐγ­κο­σμί­ων, αὐ­τός στέ­κε­ται ὑ­πε­ρά­νω τῆς φθο­ρᾶς καί τῆς πα­ρακ­μῆς, δι­ό­τι φέ­ρει μέ­σα του τήν ἀ­θά­να­τη ψυ­χή. Μέ δυ­να­τή πί­στη, ἀν­τι­πα­ρέρ­χε­ται τά δυ­σά­ρε­στα τοῦ βί­ου, γνω­ρί­ζει ποῦ ὑ­πάρ­χει ἡ πραγ­μα­τι­κή χα­ρά καί εὐ­τυ­χί­α καί δέν πα­ρα­σύ­ρε­ται ἀ­πό τά ἐ­φή­με­ρα καί τά πρό­σκαι­ρα τῆς πα­ρού­σης ζω­ῆς.

Μό­νον ὁ Θε­άν­θρω­πος Χρι­στός, πού εἶ­ναι ἡ ἔκ­φρα­ση τῆς δι­και­ο­σύ­νης καί τῆς ἀ­γά­πης, στη­ρί­ζει τόν ἄν­θρω­πο, τόν ἐμ­πνέ­ει, τόν ὁ­δη­γεῖ στήν ἀ­θα­να­σί­α καί δι­και­ώ­νει τίς ἐλ­πί­δες του πε­ρί τῆς αἰ­ώ­νιας ἀ­ξί­ας του.

 Σέ Αὐ­τόν ὀ­φεί­λου­με, λοι­πόν, νά προ­σευ­χη­θοῦ­με σή­με­ρα νά μᾶς ἐ­νι­σχύ­σει, ὥ­στε κα­τά τόν νέ­ο χρό­νο νά ἐρ­γα­σθοῦ­με μέ νέ­ες ψυ­χι­κές δυ­νά­μεις, πο­ρευ­ό­με­νοι τόν δρό­μο τῶν ἀ­ρε­τῶν καί τῆς κα­τά Θε­όν προ­κο­πῆς.

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Μέ ἀ­φορ­μή τήν ἀ­να­το­λή τοῦ νέ­ου ἐ­νια­υτοῦ τῆς χρη­στό­τη­τος τοῦ Κυ­ρί­ου, εὔ­χο­μαι ὁ­λο­ψύ­χως πρός ὅ­λο τόν φι­λό­χρι­στο λα­ό τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας ὁ και­νούρ­γιος χρό­νος νά ἀ­πο­τε­λέ­σει τήν ἀρ­χή μιᾶς οὐ­σι­α­στι­κῆς προ­σπά­θειας γιά ἀ­ξι­ο­ποί­η­ση τῆς ἴ­διας τῆς ζω­ῆς μας, σέ προ­σω­πι­κό, οἰ­κο­γε­νεια­κό καί κοι­νω­νι­κό ἐ­πί­πε­δο, γιά τήν κα­τά Θε­όν πρό­ο­δο καί εὐ­τυ­χί­α μας σέ αὐ­τόν τόν κό­σμο καί γιά τήν προ­ε­τοι­μα­σί­α μας γιά τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ.

Ὁ Πα­νά­γα­θος Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, διά τῶν πρε­σβει­ῶν τοῦ Οὐ­ρα­νο­φάν­το­ρος Ἁ­γί­ου Βα­σι­λεί­ου, ἄς χα­ρί­ζει σέ ὅ­λους ὑ­γεί­α, δύ­να­μη, εὐ­φρο­σύ­νη, σύ­νε­ση, εἰ­ρή­νη καί προ­κο­πή πί­στε­ως καί ἔρ­γων ἀ­γα­θῶν, πρός δό­ξαν τοῦ με­γά­λου ὀ­νό­μα­τος τοῦ ἐν Τριά­δι Θε­οῦ ἡ­μῶν.

Σᾶς κα­τα­σπά­ζο­μαι ὅ­λους ἐγ­καρ­δί­ως καί σᾶς εὔ­χο­μαι εὐ­λο­γη­μέ­νο, ἐλ­πι­δο­φό­ρο, εἰ­ρη­νι­κό καί κα­τά πάν­τα εὐ­τυ­χές τό νέ­ο ἔ­τος!

Δι­ά­πυ­ρος πρός Θε­όν εὐ­χέ­της

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της

  † Ὁ Πα­ρα­μυ­θί­ας, Φι­λια­τῶν, Γη­ρο­με­ρί­ου καί Πάρ­γας Σε­ρα­πί­ων

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, ΦΙΛΙΑΤΩΝ, ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ κ.ΣΕΡΑΠΙΩΝΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2023

Πρός

τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο,

τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες

καί τούς εὐ­σε­βεῖς χρι­στια­νούς

τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

«Σή­με­ρον πᾶ­σα κτί­σις, ἀ­γάλ­λε­ται καί χαί­ρει,

ὅ­τι Χρι­στός ἐ­τέ­χθη ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου Κό­ρης».

(Με­γα­λυ­νά­ριον)

Μέ κα­τά­νυ­ξη ψυ­χῆς καί αἰ­σθή­μα­τα εὐ­γνω­μο­σύ­νης καί ἐλ­πί­δος πρός τόν Σω­τῆ­ρα ἑ­ορ­τά­ζει σή­με­ρα ὅ­λος ὁ χρι­στι­α­νι­κός κό­σμος τή χαρ­μό­συ­νη ἡ­μέ­ρα τῆς τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ γεν­νή­σε­ως.

«Χρι­στός γεν­νᾶ­ται· δο­ξά­σα­τε. Χρι­στός ἐξ οὐ­ρα­νῶν· ἀ­παν­τή­σα­τε. Χρι­στός ἐ­πί γῆς· ὑ­ψώ­θη­τε», ψάλ­λει πα­νη­γυ­ρι­κῶς κα­τά τή ση­με­ρι­νή λαμ­πρά καί με­γί­στης ση­μα­σί­ας ἡ­μέ­ρα τῶν Χρι­στου­γέν­νων ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας, ἑ­ορ­τά­ζον­τας τήν κα­τά σάρ­κα γέν­νη­ση τοῦ Κυ­ρί­ου.

Καί ἡ ἑ­ορ­τή αὐ­τή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­φο­ρᾶ τό σή­με­ρα τῆς ζω­ῆς καί τῆς ὑ­πάρ­ξε­ώς μας. Ἡ Ἁ­γί­α μας Ἐκ­κλη­σί­α, ἑ­ορ­τά­ζον­τας τά Χρι­στού­γεν­να ἀ­πο­κα­λύ­πτει, μέ­σα ἀ­πό τή Θεί­α Λει­τουρ­γί­α καί τήν τέ­λε­ση τοῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς Θεί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας, ὅ­τι δέν εἶ­ναι ἁπλῆ ἐ­πέ­τει­ος τοῦ ἱ­στο­ρι­κοῦ γε­γο­νό­τος τῆς γεν­νή­σε­ως τοῦ Θε­αν­θρώ­που Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ἀλ­λά ἐ­πα­νά­λη­ψη τοῦ γε­γο­νό­τος αὐ­τοῦ στίς καρ­δι­ές τῶν πι­στῶν, προ­σκα­λῶν­τας μας σέ συ­νάν­τη­ση καί γνω­ρι­μί­α μέ τόν σαρ­κω­θέν­τα καί νη­πι­ά­σαν­τα Κύ­ριο Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος «σή­με­ρον γεν­νᾶ­ται ἐκ Παρ­θέ­νου». Δέν εἶ­ναι τυ­χαῖ­ο, ἄλ­λω­στε, ὅ­τι οἱ ἱ­ε­ροί Πα­τέ­ρες καί οἱ ὑ­μνο­γρά­φοι χρη­σι­μο­ποι­οῦν τή λέ­ξη «σή­με­ρον» στίς εὐ­χές καί τούς ὕ­μνους τῶν Χρι­στου­γέν­νων, ὄ­χι ἁ­πλῶς ὡς ποι­η­τι­κή ἔκ­φρα­ση, ἀλ­λά μέ σκο­πό τήν ἔκ­φρα­ση τῆς πραγ­μα­τι­κό­τη­τος.

«Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ, καί ἐ­πί γῆς εἰ­ρή­νη, ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α», ψάλ­λουν οἱ Ἄγ­γε­λοι καί φῶς θε­ϊ­κό πλημ­μυ­ρί­ζει τόν οὐ­ρα­νό καί τή γῆ, κα­θώς ἑ­ορ­τά­ζε­ται ὑ­πέρ­λαμ­πρη πα­νή­γυ­ρις λό­γῳ τῆς θε­αν­θρώ­πι­νης πα­ρου­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ με­τα­ξύ τῶν ἀν­θρώ­πων, μέ σκο­πό τή σω­τη­ρί­α τους.

Μέ­γα ἀ­να­δει­κνύ­ε­ται τό μυ­στή­ριο τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ πρός τόν ἄν­θρω­πο, δι­ό­τι μέ­σῳ τῆς γεν­νή­σε­ως τοῦ ἀ­πε­σταλ­μέ­νου Λυ­τρω­τοῦ πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε ἡ ἀ­να­δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ κό­σμου καί ἡ πρό­νοι­α τοῦ Θε­οῦ κα­θο­δή­γη­σε τά πάν­τα πρός τό πνευ­μα­τι­κό συμ­φέ­ρον τοῦ ἀν­θρώ­που.

Ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος μπο­ρέ­σει νά αἰ­σθαν­θεῖ τόν Θε­ό νά κα­τέρ­χε­ται μέ­σῳ τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ώς Του στή φάτ­νη τῆς ψυ­χῆς του, πη­γαῖ­α δο­ξο­λο­γεῖ τόν Οὐ­ρά­νιο Πα­τέ­ρα καί ἀ­φο­σι­ώ­νε­ται ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κά στήν ἀ­γά­πη καί τή θεί­α λα­τρεί­α πρός τόν Λυ­τρω­τή.

Βέ­βαι­α, μό­νο μέ­σῳ τῶν ὀ­φθαλ­μῶν τῆς ἁ­γνῆς ψυ­χῆς, τῆς ἀ­γά­πης καί τῆς πί­στε­ως μπο­ροῦ­με νά γνω­ρί­σου­με τόν Κύ­ριο, ὁ Ὁ­ποῖ­ος ἦλ­θε στόν κό­σμο μέ σκο­πό νά ὁ­δη­γή­σει τούς πάν­τες στή Βα­σι­λεί­α Του, καί, ὡς ἐκ τού­του, μέ ἀ­νά­λο­γα αἰ­σθή­μα­τα, κα­λού­μα­στε νά προ­σέλ­θου­με στή φάτ­νη τοῦ Θεί­ου Βρέ­φους καί νά Τό προ­σκυ­νή­σου­με μέ τα­πεί­νω­ση, προ­σφέ­ρον­τας τόν λί­βα­νο τῆς λα­τρεί­ας, τή σμύρ­να τῆς πί­στε­ως καί τόν χρυ­σό τῆς ἀ­γά­πης μας.

Ὅ­σο ὁ ἄν­θρω­πος, καί μά­λι­στα ὁ χρι­στια­νός, προ­τι­μᾶ ἀν­τί τῆς ἀ­γά­πης, τῆς πί­στε­ως καί τῆς ἀ­φο­σι­ώ­σε­ως στόν Θε­ό, νά λα­τρεύ­ει ἄλ­λα, δῆ­θεν πο­λύ­τι­μα καί ἀ­ξι­ό­λο­γα πράγ­μα­τα, καί μοι­ρά­ζει τή λα­τρεί­α του με­τα­ξύ τοῦ Θε­οῦ καί τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, πάν­το­τε θά δυ­στυ­χεῖ, ἐ­νῶ ταυ­τό­χρο­να ἡ καρ­διά του θά μέ­νει ἀ­νι­κα­νο­ποί­η­τη, ἀφοῦ θά ἔ­χει θέ­σει σέ δεύ­τε­ρη μοῖ­ρα τό πρώ­τι­στο ζή­τη­μα τῆς σχέ­σης μέ τόν Θε­ό καί μέ τόν πλη­σί­ον.

Ἄς ἐ­πι­κρα­τή­σουν, λοι­πόν, αὐ­τές οἱ σκέ­ψεις καί τά ἔρ­γα ἀ­γά­πης με­τα­ξύ ὅ­λων τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἄς κυ­ρι­αρ­χή­σει στίς ψυ­χές καί τίς καρ­δι­ές ὅ­λων μας ἡ πί­στη καί ἡ ἀ­γά­πη πρός τόν Θε­ό καί ἡ πρός τόν πλη­σί­ον ἔμ­πρα­κτη ἀ­δελ­φι­κή χρι­στι­α­νι­κή συμ­πε­ρι­φο­ρά.

Ἀ­δελφοί μου,

Κα­θώς συ­νε­ορ­τά­ζου­με ὅ­λοι οἱ Ὀρ­θό­δο­ξοι ἀ­δελ­φοί τά πα­νευ­φρό­συ­να Χρι­στού­γεν­να, τή «Μη­τρό­πο­λη τῶν ἑ­ορ­τῶν» καί τή φα­νέ­ρω­ση τῆς θεί­ας ἀ­γά­πης στόν κό­σμο, ἄς ἀ­πο­δε­χθοῦ­με τόν λό­γο τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου, ὁ ὁ­ποῖ­ος μᾶς προ­τρέ­πει: “Ἐν­δυ­θεῖ­τε σάν ἐ­κλε­κτοί τοῦ Θε­οῦ, ἁ­γι­α­σμέ­νοι καί ἀ­γα­πη­μέ­νοι ἀ­πό τόν Θε­ό, καρ­διά εὐ­σπλαγ­χνι­κή καί πο­νε­τι­κή, ἀ­γα­θό­τη­τα καί κα­λω­σύ­νη, τα­πει­νο­φρο­σύ­νη, πρα­ό­τη­τα. Νά ἀν­τι­με­τω­πί­ζε­τε μέ ἀ­γά­πη ὁ ἕνας τίς ἀδυ­να­μί­ες τοῦ ἄλ­λου. Ὅ­πως ὁ Χρι­στός ἐ­χα­ρί­σθη σέ ἐ­σᾶς καί σᾶς συγ­χώ­ρη­σε, ἔ­τσι καί ἐ­σεῖς νά συγ­χω­ρεῖ­τε ὁ ἕ­νας τόν ἄλ­λον. Πε­ρισ­σό­τε­ρο δέ ἀ­πό ὅ­λα αὐ­τά νά ἐν­δυ­θεῖ­τε καί νά κά­με­τε κτῆ­μα τῆς ψυ­χῆς σας τήν ἀ­γά­πη, ἡ ὁ­ποί­α συν­δέ­ει σέ ἕ­να τέ­λει­ο σύ­νο­λο ὅ­λες τίς ἀ­ρε­τές. Ἡ εἰ­ρή­νη τοῦ Θε­οῦ ἄς βα­σι­λεύ­ει μέ­σα σας καί ἄς ἀ­πο­τε­λεῖ τό συ­νε­χές βρα­βεῖ­ο τῆς καρ­διᾶς σας. Σέ αὐ­τήν ἄλ­λω­στε τήν εἰ­ρή­νη ἔ­χε­τε κλη­θεῖ ἀ­πό τόν Θε­ό, ὥ­στε νά γί­νε­τε ἕνα πνευ­μα­τι­κό σῶ­μα. Καί κά­θε τί, τό ὁ­ποῖ­ο πράτ­τε­τε μέ τά λό­για σας ἤ μέ τά ἔρ­γα σας, τά πάν­τα νά τά κά­με­τε ἐν ὀ­νό­μα­τι τοῦ Κυ­ρί­ου καί πρός δό­ξαν Αὐ­τοῦ, εὐ­χα­ρι­στοῦν­τες δι’ Αὐ­τοῦ τόν Θε­ό καί Πα­τέ­ρα, ὁ ὁποῖ­ος τό­σο πο­λύ μᾶς ἔ­χει εὐ­ερ­γε­τή­σει καί μᾶς εὐ­ερ­γε­τεῖ.”[1].

Ἡ χά­ρις τοῦ γεν­νη­θέν­τος Κυ­ρί­ου εἴ­η με­τά πάν­των ὑ­μῶν!

Χρό­νια πολ­λά καί εὐ­λο­γη­μέ­να!

Δι­ά­πυ­ρος πρός Κύ­ριον εὐ­χέ­της

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της

 † Ὁ Πα­ρα­μυ­θί­ας, Φι­λια­τῶν, Γη­ρο­με­ρί­ου καί Πάρ­γας Σε­ρα­πί­ων